opnieuw 39

Vandaag heb ik zo'n laatste schoolvakantiedag gevoel, een dag waarop je niet kunt beslissen wat te doen uit de vele dingen die je nog wilde doen tijdens je vakantie maar bleef uitstellen omdat er nog zoveel dagen kwamen......maar opeens was/is het je laatste vakantiedag en alles kun je niet meer doen........verlamming besluiteloosheid....

ach ja vanuit de diepte....rondom de leegte......ergens in mij groeit het gevoel dat de vakantie voorbij is, hoewel nog onduidelijk wat dan........nog meer vakantie maar anders,,,,,school,,,,werk ???

Duidelijk is wel dat er een liefde in de leegte van mijn bestaan aanwezig is die alles overstijgt of als een zwart gat in zich opzuigt, ik kan niet niet van mensen houden wat ze ook doen hoe””slecht”' (als dat al bestaat ) ze ook zijn...een onuitputbare bron van liefde die mij telkens doet verwonderen over mijn bestaan in dit samenstel der dingen.

Onze metselclub gaat duidelijk vooruit in de vaart der volkeren, spoedig leren we nog wolkenkrabbers en toren van babels bouwen, maar met de saamhorigheid zit het wel goed, de trouw van mensen aan ons clubje ende gezellige sfeer alsmede consensus denk ik zo uitzonderlijk voor wat ik doorgaans aanschouw in het “”verenigingsleven”'

ons afhaak percentage is uitzonderlijk laag en opvallend is dat terwijl het afhaken van vooral nieuwe leden wat landelijk enorm hoog ligt (niet verwonderlijk want niemand weet daadwerkelijk hoe hard werken metsen is) bij ons tot nu toe nihil is ….sinds oprichting door enthousiaste amateur metselaars en zware ex-professionals die het edel siermetselen wilden doorgeven is in de 4jaar nihil, niks noppes nada niente...... wat ik als een goed zeer goed teken zie . Het is dan ook zoals wij vroeger onder elkaar pleegden te zeggen “”beregezellig””

maar goed daar gaat het niet over........het gaat over de leegte het laatste vakantiedag gevoel de besluiteloosheid, want hoewel ik een nieuwe dageraad zie en mijn depressieve inslag langzaam maar zeker het onderspit zie delven,,,,,,,,weet ik niet wat dan hoe dan en wat het al zal brengen....maar ja wie weet dat wel he

ik heb het al druk een overvolle agenda, maar terwijl dat tot een energieboost in mijn huishouden zou moeten leiden blijft dat verslonst en besluiteloos achter vrees ik, zelfzorg is ook miniem maar ja voor mezelf opkomen zal altijd wel een zwak blijven

ik ga stoppen in besluiteloosheid in chaos in leegte maar met een blik op een onzekere maar zeker niet onprettige toekomst ...de leegte tegemoet

Het ga u goed vrede en compassie zij met U

het zal me elke dag in alle opzichten steeds beter en beter gaan

Han