opnieuw 34

Wakker worden is altijd al een groot maar onvermijdelijk probleem voor mij geweest, en van morgen was behoorlijk “”heftig””

Ik herinner me één keer eerder dat het zo heftig was en dat was toen ik wakker gemaakt werd door mijn goede vriend Theo denbosch, mij vertellende dat we ons verslapen hadden terwijl feitelijk maar een schamel uurtje geslapen hadden.

Doorgaans is wakker worden een heel gebeuren , dat ik nu vanuit mijn situatie van baanloze maar laat gebeuren, ik kan immers wakker worden en de dag starten wanneer ik feitelijk maar wil.....

Liep vroeger de wekker af liet ik die verschillende keren repeteren mij verzettend het bed uit gte gaan, maar feitelijk was het wakker worden niet zo'n zwaar gebeuren.

Nu is dat wel zo ik wordt wakker...mijn hart bonkt ik adem zwaar,ik probeer nog wat te slapen dart lukt niet.....

Het lijkt wel of de overgang van datgene dat in mijn slaap gebeurt naar de waaktoestand in dit samenstelsel der dingen een zware maar onvermijdelijke stap is, vermoeid wordt ik wakker , zoals eerder vernoemd mijn hart bonkt, mijn adem gaat zwaar en moeilijk, ik kan daarna de slaap niet vatten, het enig dat rust brengt is opstaan en de slaap vergeten, vermoeid de dag aan te vangen.

Pas na koffie (ontbijten doe ik weer niet meer …..de cirkels van het leven terug naar mijn vooropvoederlijke situatie)en wat computergeleur voel ik me iets minder vermoeid en ga de dag weer laten gebeuren.

Vreemd genoeg ben ik nog altijd dus tussen 8 en 9 s morgens volledig aan de gang, echter ok voor 2 a 3 uur in de volle nacht kan ik de slaap niet vatten, mijn werkloze lichaam schijnt constant in een natuurlijke staat van evenwicht tussen vermoeidheid inactiviteit en schijnbare nutteloosheid te moeten balanceren.

Afgelopen weekend zaterdag op zondag was een schijnbare uitzondering , na ongeveer twee flessen wijn en een goed gesprek tuimelde ik overigens schijnbaar nauwelijks aangeschoten met een overdosis van paracetamol er op mijn bed in (volgens mijn vriend de master in verpleegwetenschappen Martijn dodelijk!!)om een zeer lange nacht door te maken en zowaar uitgerust wakker te worden.

In de horeca kwam ik wel het verschijnsel tegen van personeel dat na een periode van lang werken en veel drinken na afloop, ineens een hele dag als in coma versliepen en daar ook niet uit te ontwaken waren.

Zelf heb ik altijd moeite gehad met uit bed komen en vroeg opstaan( zelfs na jaren training van krantenwijken s morgens en vrachtwagen rijden werd dit geen routine)

Nu echter lijkt iets me wakker te houden en elke dag weer vroeg in deze werkelijkheid te brengen.

Een werkelijkheid trouwens waarvan ik me steeds meer herinner en die ik steeds meer weet te onderscheiden van andere bestaansniveaus/werkelijkheden/samenstelsels van dingen..... ik kijk er met verwondering naar, ik vraag me af wat het kan zijn, ik laat het gaan, mijn aanwezigheid hier is schijnbaar gewenst, mijn taak is me al vele jaren bekend en verder vul ik mijn tijd in afwachting van volvoering/uitvoering van de mij door het universum toebedeelde taak

ach in principe ben ik al komt dat zo vaak niet over een volgzaam en liefde vol type, het lukte me ook nooit om te stoppen met houden van en vriendelijk zijn naar ok degenen die me bij herhaling en wellicht opzettelijk kwaad berokkenen, weerbaarheid voor mezelf....nul...

ach ja ik zit weer te zeuren, terwijl ik eigenlijk alleen maar in verwondering ben over het feit dat ik in deze werkelijkheid moet zijn......verder vul ik mijn tijd met bloggen , internet, bibliotheek, als het lukt vrienden bezoeken, veel bioscoop en tv (lekker passief even stoppen met denken)busreizen om ergens te komen, solliciteren eigenlijk best wel veel dus...

Ook raar terwijl ik denk bijna niets te doen te hebben en veel zelf het gevoel te hebben zomaar tijd te vullen en “”rond te hangen”” merk ik nu weer door te bloggen dat ik eigenlijk wel veel doe...

Lang leve zijne heiligheid de blog Hallelublog!

Ik wens U vrede, een rustige geest , veel plezier en vooral liefde

Het zal me elke dag in alle opzichten steeds beter en beter gaan en mocht dat eventjes zo niet lijken......het gaat voorbij....alles verandert..........niets is eeuwig en onveranderlijk...... vooral het heilige het "onnoembaar veelvuldig benoemde" niet

Groeten Han