opnieuw 30

WAARSCHUWING:

DE VOLGENDE DEPRIMERENDE VAN ZELFMEDELIJDEN DOORDRENKTE TEKSTJES KUNNEN KUNNEN EEN TERE PERSOONLIJKHEID TOT IN DE ALARMFASE BRENGEN MIJ TE BEZOEKEN.......DOE DAT niet blijf weg, U was dat anderszins toch niet van plan, een bezoek zal U teleurstellen en niet brengen wat u er van hoopt...bedenk wij allen zijn van stof en zullen tot stof wederkeren en iedereen zit bij tijd en wijle in zak en asse , de één wat vaker als de ander en ik een beetje erg vaak.

Het was kwart over zes, het vrouwtje van de mijn nachtrust tergende mannetjes mug termineerde wreed (met een door mij bedacht bloedspoor), datgene wat ik deze nacht nog als slaap ervoer door mijn handhuid te doorboren met haar klein maar wreed steekinstrument(angel????)

Men zegt altijd dat de mannetjes zoemen en de vrouwtjes steken , tenminste dat heb ik ergens gelezen en voor waar aangenomen, nu leest U het en neemt het waarschijnlijk ook voor waar aan en zo breid de ketting van de waarheid...of is het leugen....zich weer uit.

Het was een strubbelige nacht waarin ook de schaarse slaap geplaagd werd door een “” nachtmerrie”” waarin ik een stadse bezat waar ik sieraden verkocht.

Deze marktkraam werd belaagd door middeleeuwse halfnaakte zigeunervrouwen die redelijk succesvol poogden mijn handelswaar te kapen en onder de schaarse kledij en binnen intieme gebieden te verstoppen.

Net toen ik na el enigen wreed bevochten te hebben (door de arm om te draaien en zo op de grond te werpen waarbij de kleine doch voor mij zeer verleidelijke borsten zichtbaar werden) op het punt stond mijn vleselijke lusten op éen van hen bot te vieren en de andere de “”buit “' dan maar te laten werd ik door het gezoem van eerdere genoemde “”mannetjesmug”” uit de droom gehaald cq van de nachtmerrie verlost om nadat ik weer wat ingedommeld was wreed door het bloedverlangen van zijn vriendinnetje voorgoed de slaap verloor ende dag tegemoet ging treden.

Gisteren ging ik vroeg te bed < of had ik dat al verteld??, oververmoeid zeer slaperig van alle deprimerende en malende gedachten van de afgelopen dagen, van het plannen maken zonder een enkele ten uitvoer te brengen,,,,ohh my god ik heb koffie nodig....dat dus nu maar eerst

Ik moet vandaag trouwens wel voer graan en zaden gaan halen voor mijn vogeltjes,,,vreemd hé aLS je financieel aan de grond zit lijkt alles in je huis op te geraken waar je normaal maanden (in dit geval meer dan^maanden) mee vooruit kon..

maar goed ik heb mijn koffie, niet dat ik verwacht me minder slaperig te voelen na de koffie maar ja.

Ik ging dus vroeg ongeveer half tien naar bed ...tv werkte weer niet via google chroom en internet... 's-nachts kreeg ik um wel aan de praat via explorer, ik heb de persoonlijke complottheorie van telenet dat als je teveel lijkt te gebruiken zij het saboteren.

Las nog veel in mijn het boek over de wereldgodsdiensten en poogde de slaap te vatten na enige korte slaapjes gaf ik het tegen twaalf uur op om wat tv te kijken en vervolgens om ongeveer twee uur met relaxerende klassieke muziek weer een poging te wagen, halverwege datgene wat wel als slaap benoemd mag worden ging mijn computer die de muziek afspeelde op “”alarmfase over”” met een doordringende piep en kreeg ik um niet tot stilstand, was het niet het laatste wat ik had,,,,,,om te bloggen te computeren , mijn mail te bekijken en ook die relax muziek te beluisteren had ik um ongetwijfeld ( zoals je zo vaak in you tube filmpjes ziet)tegen de muur te pletter gegooid.

Enfin de nacht is weer teneinde, bang dat ik was weer niets te bloggen te hebben heb ik gisteren wat van mijn depresse maar door mij zelf beleefd als wonderschone gedachten neergeschreven dat gaat dan nog volgen.......bent u er nog of heeft U het reeds opgegeven....

beter op te geven want zo verhelderend nog opbeurend zijn die gedachten niet.

Het gaat me eigenlijk redelijk goed, dwz ik lig niet net als door één mijn favoriete boeken (kasteel in ierland jan gerhard toonder) in de bosjes op pathetische wijze mijn leven te beëindigen, terwijl alles toch goed komt. Juist mede door dit boek vrienden en andere zaken blijf ik nog voortbestaan in deze werkelijkheid...

het gaat me dus redelijk goed al resten mij momenteel nog slechts schone woorden en gedachten en worden deze overschaduwt door pessimisme en depressiviteit.

Al mijn dromen zijn kapot geslagen, toch wil ik dromen toch wil ik hopen...mijn laatste realisatie in deze werkelijkheid ging kapot enige maanden voordat ze werkelijkheid dreigde te worden.. Mijn mookje weg , mijn zaakje weg en uiteindelijk de wat ik zou willen noemen de genade klap....mij baantje kwijt....de echte genade klap zou een daad van erbarmen zijn als mij werd toegestaan een snelle dodelijke ziekte te krijgen en deze werkelijkheid te ontvluchten.

Het bestaan in deze werkelijkheid en mijn daden en gedachten hebben er echter voor gezorgd dat het mijn oprechte verwachting is nog minstens twee keer te moeten reïncarneren, terwijl het eigenlijk gedestineerd was het één in te gaan. De dromen waren als een heldere spiegel stralend naar een toekomst in deze werkelijkheid die open en genotvol leek, nu is deze spiegel kapotgeslagen in duizenden stukje die even helder dezelfde maar nu verloren toekomst in dit samenspel der dingen weerspiegelen, niet één keer maar duizenden keren niet vaag maar helder en stralend pijnlijk mijn toch al getraumatiseerde ziel doorborend.

Het is een mooie dag, de schoonheid van de dag, de straling van de zon op mijn huid, de warmte en vrolijkheid van de nazomer in de stad maken het gemis van de motor nog heviger en manifester.

Ja werkelijk het was gisteren een prachtige nazomerdag, een betrekkelijk tekort aan inkomsten ondersteund door slechte planningen onvoldoende reserve maken dat ik er slechts ten dele van geniet....slechts nou ja ik geniet er tenminste nog van!

De gemiste kansen van deze werkelijkheid lijken op deze nazomerdag een verbrandende schittering te geven op mijn althans in gedachten verweerde huid.

Het gemis aan innerlijke weerbaarheid en voor mezelf opkomende sociale vaardigheden maken een op zich prachtige nazomerdag welhaast ondraaglijk te doorlopen (ik zou bijna zeggen “”ondergaan””)

Ik verval in passief vermaak en vlucht in het donkere hol van de cinema waar ik twee films achtereen zag, die me hoe mooi en creatief ook geen blijdschap konden brengen daar beide dood en verderf liefde en schoonheid lieten overwinnen...

Zo vriendjes en vriendinnetjes dat was het weer voor vandaag ik wens u vrede, compassie en vooral veel liefde en levensplezier toe/////het zal me elke dag in alle opzichten steeds beter en beter gaan...hoe vraag ik me na mijn eigen schrijverijen ook al af maar' ik weet zeker dat het één voortvloeit uit het ander en alles het goede (zoals ook het “”slechte””)in zich meebrengt , dat na regen zonneschijn komt en dat het me elke dag steeds beter en beter zal gaan

tot morgen Han