opnieuw 24

Dandy

Als puber wilde ik altijd Dandy worden,

waarom dat is/was me niet helemaal duidelijk.

Vandaag de dag heb ik het gevoel dat ik dat echt wel graag ge wild had, mijn karakter is er niet sterk genoeg voor maar ik mag nu soms aan de randjes van het dandyisme likken.

Natuurlijk voordat kik hieraan begon te schrijven heb ik het weer even opgezocht en wat er nu (o.a. Op Wikipedia) over wordt verteld was/is niet wat ik er toen van dacht echter het komt nog steeds overeen met datgene wat diep in mijn wensenpatroon verborgen ligt.

Eerst maar eens terug naar toen....ik las wat artikelen over dandyisme en het sprak me aan, opgegroeid in wat “”de elite”' van Den Bosch genoemd werd.....elite alleen jongens school ,was ik dankzij vrnml de relaties van mijn grootvader op een zeer klein elitair gymnasium aangenomen en volgde daar gedwee in de opkomende tijd van hippie en flowerpower de lessen ,toen nog gewoon zes dagen per week!1.

Dat duurde maar twee jaar totdat ik wenend de school moest verlaten omdat ik weer eens gebuisd was omdat ik eigenlijk mijn tijd alleen maar gebruikte om met mijn vrienden aan het strandje op vijf minuten van mijn huis of in de verschillende sociëteiten en evt. praatgroepen rond te hangen.

Op zich niet zo slecht want de overige leerlingen van mijn jaar hebben hun verveling en onnuttige bestaan verder gevuld met seksuele en zelfs criminele uitspattingen nu dat was niets voor mij...

nee dandyisme dat was het dacht ik tenminste,,,, het beeld dat ik me er van had was ironisch t.o.v. de maatschappij met uiterlijke uitdagende en prachtige kleding bezig en volkomen a seksueel dus daar had je geen last van.

Nu waren er twee handicaps voor mijn toenemend dandyisme, het parten ,ironiseren van de samenleving mijn omgeving, het salonsocialisme dat lag me wel maar ik had te veeloog en relaties voor de andere sexe en de oudere mannen van mijn sexe zagen /lazen heel andere ideeën in mijn presentatie en verschijningsvorm zodat ik regelmatig op ons strandje dor mannelijke aanbidders al dan niet subtiel werd lastig gevallen, ik werd een eenzaat.

Enfin mijn poging tot dandyisme kwam teneinde toen ik als 16 jarige thuis vertrok , ging werken en het arbeidersmilieu leerde kennen,,,,,,,,daar voelde ik m thuis....maar bleef een vreemdeling,,,,sociaal werk zou de 9oplossing worden....na eerst vanwege mijn achtergrond en druk vanuit m de generaties voor me hotelschool was gaan doen....

in ieder gheval nu kan ik een beetje van mijn “'aard”''geaardheid genieten, het zijn ( op een drietal pakken na) weliswaar geen op maat gemaakte kledingstukken ze zijn conventioneler als je zou verwachten van een dandy maar een strikje een goed uitgekozen pantalon zeker geen geen spijkerbroeken meer.

Ten midden van zeer tolerante de laatste jaren opgedane vrienden en levend in het noga l wat snoeshanen gewend geraakte Antwerpen , kan ik vaak gewoon als een pauwtje rondlopen.

Loop ik zo rond ,,,,de mensen zijn veel vriendelijker, groeten me helpen me als ik ergens ben veel vriendelijker en vlotter..

Ik denk dat ik nu dat aardige oudere heertje aan het worden ben...enfin alleen het gekleed zijn met een leuk strikje een groet hoed , wandelend en fietsend...ik geniet...

een eenzaat zal ik altijd wel blijven

het gaat u goed!! vrede en compassie zij met U

het zal me elke dag in alle opzichten steeds beter en beter gaan

en Silvia de groeten!! ik denk dat jij één van de weinigen bent die dit nog leest interesse in mijn (klad) boek eens te lezen vraag maar aan Marijke!

han