eindelijk op weg


opnieuw 1

06-08-2014 17:49

Dikke tranen

 

Dikke tranen druipen langs mijn gezicht in een mengeling van blijde en droevige emoties.

Gevoelens van intens geluk zulke goede kinderen te hebben en diepe droefenis geboren in t gevoel er helemaal niet klaar voor te zijn.

 

Ik ben er niet klaar voor afhankelijk te worden van mijn kinderen, mijn vrienden, de staat, ik protesteer er van binnen ook fel tegen, het is  oneerlijk je leven lang keihard werken, klaar staan voor anderen en dan niet meer kunnen/mogen werken en weinig voor anderen kunnen klaarstaan.

Een onbehaaglijk gevoel van onnut zijn, je ervoor schamen vanwege het constante gevoel anderen tot last te zijn.

 

Vandaag heb ik geld moeten lenen van mijn kind, dat hoort niet, kinderen horen van hun ouders te lenen, maar ook ben ik blij dat hij dat zomaar zonder verder vragen of voorwaarden doet,ook blij dat ik vandaag heb kunnen optrekken met een broeder om hem””te helpen”” het geeft je het gevoel weer een beetje nut te hebben.

 

Mijn vrouw was teleurgesteld....ik was haar verjaardag vergeten,,,,,ze mailde me, ik was dat gedoe zo moe, in de mengeling van liefde verliefdheid , gedumpt te zijn en gebruikt te worden dat ik gemeen terug mailde dat ik ook jarig was geweest 22 mei, ze laat al jaren niks horen op mijn verjaardag en laatstleden verjaardag bracht ik de hele dag alleen door.............ik begrijp het, maak van het leven wat er van te maken is....maar eerlijk is het niet.....en ik protesteer er sterk tegen dat ik op mijn jonge leeftijd van 58 langzaam maar zeker afgeschreven ben en hoewel nog midden in de maatschappij in de marge begin te leven en langzaam versterf...

 

 

Maar dan nog elke dag een ander strikje een `` selfie`` en dan mijn website is er ook weer!!! groeten maar weer Han

—————

Terug