log 3

Twee

Ik heb twee broers, we zijn samen opgegroeid,

en met één had ik altijd een zeer bijzondere band,

een soort haat liefde verhouding, een ongekende dualiteit van enerzijds broer zijn, partners, bond/lotgenoten, plannensmeders, maar anderszins waren we rivalen en liet hij zeker in onze jeugd en jonge volwassenheid het nooit na (zo dat enigszins mogelijkheid en maatschappelijk toegelaten was) mij en oor aan te naaien en zo mogelijk in één zijner valkuilen te laten vallen.

Lang heb ik dan zijn handelen en wandelen met enig wantrouwen beschouwd.(Zeker zijn handelen en wandelen jegens mij)

Met mijn andere broer lag dat geheel anders, hij was een beetje het benjaminnetje en profiteerde volop van het hem aldoor meezittende getij.

Er was sprake van een innige en onvoorwaardelijke liefde, uitgesproken in woord en gebaar,

hij leek me aldoor te mogen en ik hield van hem zoals je van je babybroertje kunt gaan houden.

We trokken niet zoveel op,

onze wegen waren zeer verschillend ( weliswaar anders als met mijn andere broer) maar toch.......in de lippendienst die we elkaar bewezen leken we zeker voorbestemd om

voor elkaar groots en met elkaar geweldige dingen te doen.

Met mijn andere broer was dat niet zo al deden we daadwerkelijk leuke dingen en hadden we vaak veel plezier en veel steun aan elkaar.

Dat was waar ik vandaag veel aan moest denken twee/dualiteit,

woorden en daden. Zover denkend kwam ik tot de ontdekking dat ik nooit geleefd heb bij mijn eigen beginsel iemand niet op woorden te beoordelen maar op de daden.

20 jaar jongerenwerk brachten mij op het volgende uitgangsbeginsel t.o.v. hen die mij benaderden...

....””””ik geloof alles wat iedereen zegt, ik geloof mensen op wat ze zeggen, men krijgt alle kansen (meestal meer dan 3) maar uiteindelijk is het toch dat wat ze doen

wat maakt hoe hun relatie tot mij zal zijn of is.

Vaak werd ik zo benadeeld.

Ik weigerde mij daardoor in negativiteit of hard cynisme

t.o.v. de samenleving of mensen te gaan staan.

Het werd in mijn leven een soort ingecalculeerd risico door mensen bedrogen, bedonderd of benadeeld te worden,

op een gegeven moment had ik als onder/boven grens:

“”raak niet aan mijn familie.””

Enfin hoe vaak ging ik zo niet in tegen mijn gevoel.....

altijd maar iets goeds moeten vinden

mensen moeten toch de kans hebben om goed te doen,

soms afreagerend door overdreven slecht te praten.

Tot een vriend me zei”

””maar Han zo zijn we niet je weet dat je ze toch weer een kans gaat geven””

Achteraf vraag ik me zo ook af hoe het komt dat ik zo mijn liefde wil geven en mijn gevoel altijd maar positief is.

En hoe het dan naderhand komt (al zegt mijn gevoel allang dat zit niet goed) daar maar tegen te blijven vechten.

Ach ja twee.

Zo ook twee keer twee kinderen,

en weer hetzelfde verhaal:

De ene mijn maatje de ander mijn liefde.

En de liefde stelt het meest teleur, is dat dubbel op omdat er zoveel liefde was of wat is dat???

Goed dus naar de daden kijken, mijn ene broer stelde me nooit teleur en als dat zo was, was dat eigenlijk gewoon maar te verwachten. Aan het eind van de eerste 50 jaar samen moet ik zeggen dat (door de daden) mijn liefde en waardering voor de één heel wat gegroeid is en voor de ander tot een heuse complete afknapper heeft geleid.

Maakt liefde je blind of maakt liefde juist dat je veel beter de mooie kanten ziet?

In mijn broers waren het juist de mogelijkheden die ik altijd samen met ze zag om onze saambroederlijkheid te genieten en uit te bouwen. Voor de komende 50 jaar zijn de verwachtingen 100% gekanteld in de relatie met de één zie ik alle hoop en mogelijkheden en met de ander zie ik het in het niets verzinken.

En wat mijn kinderen betreft....ik houd eigenlijk van alle 4 even veel net als van beide moeders.

Mijn oma vertelde me een week voor ze stierf:(en ik moet wel zeggen die was nog 100% goed van geestelijke vermogens) ze zeggen wel eens dat ik van de één minder hield als van de ander of van één wel en van de ander niet.....maar jongen een moeder houd gewoon van al haar kinderen er is geen niveau verschil al lijkt het soms wel anders.

Zo kinderen weet dat jullie vader van jullie allemaal houd en nog steeds vol verwachting is van wat komen gaat:

Jan wordt gewoon de beste zorgmanager , Marieke behalve zeer goed moeder van vele kinderen ook nog eens een zeer goede sportvrouw, Hilary de beste advocate en Bennie gewoon een zeer goed grondwerker en begenadigd lichtwerker.

Pijn aan mijn vingers , ik ga stoppen.

Han