eindelijk weer een log 1

Opgegeven vandeweg

het padje af

Dit zijn zo van die dagen dat ik het echt op wil geven,

de fatale hartaanval lijkt me een weldaad,

de spatader die openbarst in mijn verminkte hersenen zouden me zeer welgevallig zijn.

Neffurian s dood lijkt me bijna heroïsch en Pieters weg een fatale vergissing maar desondanks des hemels gelukkig toeval;.

De afgelopen weken heb ik en veertigtal doezen uitgepakt en in een aanval van opruimwoede een duizendtal strips en honderden boeken gesorteerd naar soort en aard en op grootte neergezet.

Vrijdag zijn de laatste zaken verhuisd en heb ik alles op zun plaats pogen te zetten, de boeken gingen er weer uit en alles door elkaar.

In een vlaag van heroriëntatie heb ik vanmorgen weer de boeken eruit gehaald en alles weer anders gezet.

Nu staat alles goed......en Han zag dat het goed was...........alleen die boeken alles weer door elkaar, mijn urgente papieren er tussen verdwenen en ik loop ontregeld rond.

Al acht keer had ik een blog in mijn hoofd al acht keer ben ik niet gaan zitten en schrijven....hoe een desillusie wat een chaos in me rond me.

Het zal me elke dag elk moment in alle opzichten beter en beter gaan.

Dus...zitten

blog schrijven

genieten van het moment

denken over de mooie momenten die ik had de laatste dagen.

Denken aan het in vijftien minuten laden van de hele wagen barstensvol aan de vriendschap met Bart aan mijn zus en schoonbroer aan Adjo, die een serieuze poging deed het weer goed te maken, aan het verhuizen waarbij alles in 20 minuten boven was.

Even rust

blog schrijven de dag een dag laten , zorgen dat ik kan slapen en morgen middag na de cursus maar weer ertegen aan

wel naar de dokter morgen dat is een must

het gaat me goed en elke dag beter

de groeten maar weer

Han