BH 28

Bart en Hans zijn momentelijk eigenlijk nog steeds mijn helden,

ik leef bij helden.

Helden de mensen die me inspireren, die me motiveren, die me uitleggen/laten zien hoe deze werkelijkheid werkt/schijnt te werken , hoe we ermee zouden om kunnen gaan en wat dat voor de werkelijke mens die onlosmakelijk in en met en door ons is betekend

Tja vaak ben ik het ook niet eens met wat ze doen en kan ik kritiek voelen en een enkele keer zelfs uiten, en toch ze hebben wat voor me . De eeuwig optimistische kijk en het positief fatalisme van Hans, het voortdurend uitend geloof in de maakbaarheid van je eigen bestaan, geluk , welvaart....geweldig......en dan de wat zorgzame werkbij Bart, door en door met liefde en zorgzaamheid doordrenkt altijd hopend op een verbetering van deze werkelijkheid.

Wat ik nu eindelijk weer eens zou bloggen heeft eigenlijk helemaal niks met hen te maken en ze zijn nu ook niet de directe motivator, echter zij zijn de belangrijkste motivator aldus besluitend de blog toch door te nummeren met B&H aldus in mijn bloggen alsnog nogsteeeds en altijs d in het voorlopige van deze werkelijkheid mijn dank en verbondenheid met Haar/hem/het in al dat alles is en Bart en Hans te eren.

En dan dadelijk mijn blog over de dieseltrain in my head