BH 25

Het is nacht stikdonkere nacht de rovers zaten rond het vuur, de roverhoofdman stond op en sprak:

"han draag ons een gedicht voor" en Han stond op en sprak het volgende gedicht......voor christian:

(zij' Howhow....HO !! Manneke!

Ik volg niet meer

beperkt is mijn denken

….een simpel wicht

wat zal ik schenken ?

Een stom geaard gedicht

Balkonhoogten,

droomwolken,

ze zijn voor jouw

vanuit je ivoren toren,

maar kan ik je nog bekoren??

(HIJ) Ja.....

maar...

voor jou....

alleen voor jou...

Stap ik van mijn wolk

op het balkon van mijn ivoren toren

Hoe hoger ik ging

hoe dieper ik kon vallen

vanuit de hoogte,

heb ik angst voor de sprong

de diepte in,

naar de aarde toe

hoe hoog moest ik gaan

om diep te dalen??

beveel en ik spring

ben je daar nog??

wacht je op mij??

(zij) Hier ben ik ,

ik wacht

met beide benen

stevig op de grond

hier beneden op vaste grond

ik wacht,

ik vang je op

stevig

geaard

gegrond

voel je vrij te zweven

hier beneden

ik ben

ik wacht

ik vang

ik houd

(hij) Howhow KIJK!!!

ik spring van mijn toren

van mijn verdiep

om naast je te landen

met je te wandelen,

bij je te zijn...

Bij het horen van dit gedicht heerste verslagenheid en stilte , melancholisch dacht iedere rover erover van uit de toren des vrijbuiterij te spriingen en te willen landen ...thuis bij vrouw en kinderen, behalve natuurlijk een enkeling die nog slechts kon dromen van huiselijk geluk maar smachtend dacht aan zijn lief ergens ver weg op een verscholen zolderkamertje.

Nou dat was dan eindelijk weer eens een blog...

Ik heb de blog nodig anders komt er nooit iets van mijn veelvuldige en waazige gedachtenkoek  meer vast te liggen , het is mijn droom er ooit nog eens iets mee te doen........

Wel heb ik wat angst nu van het toch wel publiek karakter maar ach ja ook mijn dagboeken schreef ik ooit nmet het idee dat ik ze ineen volgend leven eens zou herlezen en /of dat mijn fyisek nageslacht ze na mijn overgang nog eens zouden vinden en lezen

Angst ook omdat een vriend die ik zeer waardeer het allemaal maar zeer zweverig vond....en dat is het natuurlijk ook..

 Het heet hier optimistisch blog maar eigenlijk is het gewoon weer/nog "dagboek van een gek""

Han

ik wens u dat het u en mij elke dag in alle opzichten steeds beter en beter gaat.

ik wens U compassie, liefdevolle contacten en veel vriendschappen

het haat u goed

Han

Vooral frater Martin natuulijk die nooit langer als een week uit mijn gedachten is

Vrede!!!

Han