nogmaals Bart
ergens in de ochtend werd ik geroepen
of ik nog even erbij kon zijn
ik wist dat er iets officieels was
dus deed ik mijn lange broek aan en een blouse voor de chique, de etiquette
ik ging de bijeenkomstruimte in
de kou sloeg me om de oren, op mijn brilleglazenkwamen bijna de ijsbloemen, de airco stond op lekker koud voor de thai
Han zat er al, hij had een witte blouse met een strikje om zijn nek, geen non de juuke,
zoals ik dat ik Limburg noem, en een lichte lange broek aan, een baron zo lijkt het, hij heeft ook een wandelstok, als hij dan zo loopt op een rustig afgewogen tempo, gracieus zou je kunnen noemen, maar hij kan niet anders , want hij verrekt van de pijn, zonder stokkie
thaise mannen en vrouwen, leraren , teachers werden ze genoemd zaten aan een grote vierkante tafel, met een glaasje fris voor hun, groen gekleurd water
Han vertelde me, dat deze groep teachers , een andere teacher , die op deze school komt werken, uitgeleide doet.
ze maken er een meerdaags uitstapje van , er wordt gedronken, karaoke gedaan op een resort en inderdaad hier afscheid genomen.
zij, de komende teacher, was blijkbaar een afscheidsrede aan het doen, gaandeweg werd ze emotioneel, tranen vloeiden over haar wangen, de gehele kliek teachers zat onbewogen naar haar te kijken
en opeens ging haar mobieltje
en wat doet ze onder haar emotioneel betoog, beantwoord ze het gesprek en praat en praat en iedereen zit te wachten tot het gesprek voorbij is
ik kijk Han aan, en hij glimlacht naar mij
ja mobiliteit
altijd bereikbaar
lig je in je kist dood als een pier
en je mobieltje gaat
godswonder of niet
herrijs je of niet
we werden uitgenodigd voor een lunch, we reden met een busje naar de river kwai en stapten op een vlot, een platte boot
de boot voer af en tafel werd gedekt, eten op tafel
heerlijk
op en neer langs de watervallen gingen we
zo is het wel genoeg hè
het duurde ons wat te lang
de volgende dag kwam het onherroepelijk afscheid 8 nachten had ik in het hutje doorgebracht
nachtelijke geluiden van de varkens, de eenden en de konijnen zal ik me herinneren
de kou in de nacht, de krekels en kikvorsen
de gezellige en diepgaande gesprekken met Han
het niets doen, het lezen, flimpie kijken, internetten, in de zon zitten
goodmorning teacher,goodafternoon teacher door de studenten
de ochtend beginnen met een heerlijk soepie
de lunch met een heerlijk pittig gerecht
ja het was goed
de directeur van de school wilde afscheid van me nemen
hij was happy , dat ik geweest was
ik had al van Han vernomen, dat ik geen geld hoefde te betalen voor kost en inwoning
ik vroeg of ik donation kon geven aan de children of de school
nee, want ze kregen geld van het goverment
hand , een wai en thank you, kop koon krab
afscheid nemen is altijd beetje dood gaan, vertelde Han laatst
Han zou me naar kanchanaburi brengen
dus stapten we samen in de lokale bus
ik kan niet schatten hoe oude de bus zou zijn
20, 30 jaar, ramen open, fans aan en doorluchten maar
voor 2 en half uur bussen 55 b is 1 euro 20 zoiets
ik kijk nog eens naar de bergen waar allerlei soorten bomen opgroeien
het blijft een prachtig en vredig gezicht
halverwege de reis
wat gebeurd er toch
ik kijk op van mijn e reader
het zal toch niet
ha ha
nee hè
de bus stopt
ik kijk naar Han
hij zit met zijn gezicht gebogen tegen de rugleuning voor hem
zijn handen gevouwen, steunend op zijn bovenbenen
zou hij zijn zonden aan het overdenken zijn en om vergiffenis smeken zijn
ieder zal wel wat zonden weg willen wissen
ik roep hem
hij schrikt
oh hij was aan het slapen
kijk Han, je zult het niet geloven
ze staan droog
geen diesel meer
een bus helemaal vol
een reis van dik 2 uur door godverlaten streek en de diesel is op
kan niet meer voor of achteruit
zoals het ons gebeurde
foutje bedankt en even diesel halen
na half uur werd er diesel ingegooid en konden we weer verder
na een hartelijk afscheid van Han
begon ik aan mijn tweede gedeelte van mijn reis naar Bangkok
in een minibus naar Bangkok
zonder problemen
ik had via internet al een hotel uitgezocht en besproken
het was een kleine kamer, geen raam een tweepersoonbed paste er net in, bloemenbehang op de achtergrond
ouderwetse tv, die het niet deed
badkamer met wc en douche
een warme douche
heerlijk het warme water over mijn lichaam te voelen, het lijkt net alsof het schoner wordt
nog bijna een week
groetjes bart
of ik nog even erbij kon zijn
ik wist dat er iets officieels was
dus deed ik mijn lange broek aan en een blouse voor de chique, de etiquette
ik ging de bijeenkomstruimte in
de kou sloeg me om de oren, op mijn brilleglazenkwamen bijna de ijsbloemen, de airco stond op lekker koud voor de thai
Han zat er al, hij had een witte blouse met een strikje om zijn nek, geen non de juuke,
zoals ik dat ik Limburg noem, en een lichte lange broek aan, een baron zo lijkt het, hij heeft ook een wandelstok, als hij dan zo loopt op een rustig afgewogen tempo, gracieus zou je kunnen noemen, maar hij kan niet anders , want hij verrekt van de pijn, zonder stokkie
thaise mannen en vrouwen, leraren , teachers werden ze genoemd zaten aan een grote vierkante tafel, met een glaasje fris voor hun, groen gekleurd water
Han vertelde me, dat deze groep teachers , een andere teacher , die op deze school komt werken, uitgeleide doet.
ze maken er een meerdaags uitstapje van , er wordt gedronken, karaoke gedaan op een resort en inderdaad hier afscheid genomen.
zij, de komende teacher, was blijkbaar een afscheidsrede aan het doen, gaandeweg werd ze emotioneel, tranen vloeiden over haar wangen, de gehele kliek teachers zat onbewogen naar haar te kijken
en opeens ging haar mobieltje
en wat doet ze onder haar emotioneel betoog, beantwoord ze het gesprek en praat en praat en iedereen zit te wachten tot het gesprek voorbij is
ik kijk Han aan, en hij glimlacht naar mij
ja mobiliteit
altijd bereikbaar
lig je in je kist dood als een pier
en je mobieltje gaat
godswonder of niet
herrijs je of niet
we werden uitgenodigd voor een lunch, we reden met een busje naar de river kwai en stapten op een vlot, een platte boot
de boot voer af en tafel werd gedekt, eten op tafel
heerlijk
op en neer langs de watervallen gingen we
zo is het wel genoeg hè
het duurde ons wat te lang
de volgende dag kwam het onherroepelijk afscheid 8 nachten had ik in het hutje doorgebracht
nachtelijke geluiden van de varkens, de eenden en de konijnen zal ik me herinneren
de kou in de nacht, de krekels en kikvorsen
de gezellige en diepgaande gesprekken met Han
het niets doen, het lezen, flimpie kijken, internetten, in de zon zitten
goodmorning teacher,goodafternoon teacher door de studenten
de ochtend beginnen met een heerlijk soepie
de lunch met een heerlijk pittig gerecht
ja het was goed
de directeur van de school wilde afscheid van me nemen
hij was happy , dat ik geweest was
ik had al van Han vernomen, dat ik geen geld hoefde te betalen voor kost en inwoning
ik vroeg of ik donation kon geven aan de children of de school
nee, want ze kregen geld van het goverment
hand , een wai en thank you, kop koon krab
afscheid nemen is altijd beetje dood gaan, vertelde Han laatst
Han zou me naar kanchanaburi brengen
dus stapten we samen in de lokale bus
ik kan niet schatten hoe oude de bus zou zijn
20, 30 jaar, ramen open, fans aan en doorluchten maar
voor 2 en half uur bussen 55 b is 1 euro 20 zoiets
ik kijk nog eens naar de bergen waar allerlei soorten bomen opgroeien
het blijft een prachtig en vredig gezicht
halverwege de reis
wat gebeurd er toch
ik kijk op van mijn e reader
het zal toch niet
ha ha
nee hè
de bus stopt
ik kijk naar Han
hij zit met zijn gezicht gebogen tegen de rugleuning voor hem
zijn handen gevouwen, steunend op zijn bovenbenen
zou hij zijn zonden aan het overdenken zijn en om vergiffenis smeken zijn
ieder zal wel wat zonden weg willen wissen
ik roep hem
hij schrikt
oh hij was aan het slapen
kijk Han, je zult het niet geloven
ze staan droog
geen diesel meer
een bus helemaal vol
een reis van dik 2 uur door godverlaten streek en de diesel is op
kan niet meer voor of achteruit
zoals het ons gebeurde
foutje bedankt en even diesel halen
na half uur werd er diesel ingegooid en konden we weer verder
na een hartelijk afscheid van Han
begon ik aan mijn tweede gedeelte van mijn reis naar Bangkok
in een minibus naar Bangkok
zonder problemen
ik had via internet al een hotel uitgezocht en besproken
het was een kleine kamer, geen raam een tweepersoonbed paste er net in, bloemenbehang op de achtergrond
ouderwetse tv, die het niet deed
badkamer met wc en douche
een warme douche
heerlijk het warme water over mijn lichaam te voelen, het lijkt net alsof het schoner wordt
nog bijna een week
groetjes bart
