Jacques en Joyce,

Joyce en Jacques:

Jacques en Joyce leerde ik kennen toen ik 18 was

en me net bewust begon te worden van mijn religieus bewustzijn en Joshua, die men ook de christus noemt, als mijn grote redder en voorbeeld aangenomen had.

Vol van wat door de hippiebeweging in gang gezet was kwam ik in aanraking met de children of god maar””iets””

( nu zou ik het toch de intuïtieve voorzienigheid noemen )weerhield me ervan alles achter te laten en in de commune van hen te gaan wonen.

De idealen van hippie, children of God en de door mij

(in mijn pubertijd) zelf geformuleerde principes zouden altijd in en door mij uitgedragen worden.

Ook nu nog zie ik dat als de basisgegevens in mijn leven.

Ik wist er alleen zo weinig handen en voeten aan te geven, hoe er een begin aan te maken.

Jacques en Joyce waren een jong christelijk echtpaar en zijn nu nog steeds een christelijk echtpaar maar dan 30 jaar ouder.

Jacques gaf me voor het eerst een voorbeeld een onvoorwaardelijke vriendschap, zo onverwachtingsvol

zo volkomen natuurlijk liet hij mij als jonge zoekende christen altijd weer blijken dat hij niets raar of gek vond alles accepteerde en alleen zo nu en dan probeerde mijn gedrag voor naderen acceptabel te laten lijken.

Nu was mijn gedrag helemaal niet zo raar of extreem dat moet U er niet uit opmaken.

Toen ik de eerste keer trouwde (ik ben ondertussen aan mijn 3e ongelukkige huwelijk toe)

was hij het die zomaar alle hulp en ondersteuning bood en de muzikale omlijsting van de ceremonie regelde, hoewel een huwelijk met een niet christen erg “”not done “” was.

Acceptatie, niet eisende of vragende vriendschap,

ohh wat vond ik het fijn en heerlijk zijn vriend te mogen zijn...

..de warmte de liefde maakt me warm en ...schaamtevol.

Altijd weer die westerse dualiteit die door mijn aderen blijft stromen,

zo dankbaar voor wat hij is en was voor mij ,

zo schaamtevol dat ik zo weinig contact met hem houd ,

Dat juist dat weerhoud me om opnieuw contact te zoeken.

Hij kreeg op den duur zelfs een betaalde baan als “”regioleider”” in het evangelisatie werk,,

Zijn leven,zijn warmte en vooral gewoon aanwezigheid waren/zijn zo een voorbeeldige inspiratiebron in mijn bestaan.

Maar eigenlijk doe ik daar mee het grote onrecht aan Joyce want elke keer meer besef dat hoewel Jacques veel meer op de voorgrond trad als zanger/gitarist, regioleider, pastoraal werker, het veel meer Joyce was die daadwerkelijk invloed uitoefende op me.

Ze was niet zomaar de achtergrondzangeres en vrouw van,,,,, maar meer veeeeeeeel meer.

Door de enorme ondersteuning van haar was het voor Jacques mogelijk te doen wat hij deed .

Niks was te gek of te risicovol of hij kon het gewoon doen met haar (in ieder geval schijnbaar )volle steun.

Haar voorbeeld in deze en de soms haarscherpe kleine opmerkingen jegens mij waren van enorm belang in mijn persoonlijke ontwikkeling en verdere karaktervorming als jonge volwassene.

Maar ook de meest diepzinnige gesprekken ,

over hoe ons christen zijn in de praktijk te brengen,

waren eigenlijk op de beroemde keeper beschouwd nog van een veel groter belang.

Echter ik kan me de twee niet zonder elkaar voor stellen

en ben ze eeuwig dankbaar .

Ik hoop dat ik de schaamte voorbij kom en ze toch nog voor ik weer naar Thailand vertrek op ga zoeken.

Dat was het weer even

Han

Mensen

mensen die van groot belang en invloed op me zijn geweest.

Een lijst, jong beginnen.

Hier wilde ik eindelijk aan een stukje beginnen over twee mensen die van enorme invloed zijn geweest, de brief aan ze schrijven die ik al jaren wilde schrijven.

T.O.V. Hen voel ik me beschaamd omdat ik ze zo verwaarloosd heb terwijl ik weet dat ze dat allemaal met de mantel der liefde zouden willen bedekken. Maar ja, nu doe ik dat weer niet doordat ik daardoor mensen die ook van groot belang , invloed, grote hulp of innige verbondenheid zijn geweest, bij een vet lezen voor het hoofd wil stoten.

Ik ga daarom eerst een lijst maken, mocht je het toevallig lezen je zal nog aan de beurt komen en mocht je dat helemaal niet op prijs stellen als je dit toevallig leest zal ik je onherkenbaar maken.

De lijst

Louis (Wieke) Pirenne

Walter Miessen

Noortje Buskens

Tamara Theeuwese

paul en Frank en familie Reinders

Theo(dikkie) Sikking

Henri Gieles

Hans Ubink

Hans en Marion Gloudemans

Jacques en Joice Roeleveld

Frere Charles Eugene

Martin van de Waal

Henk leenheers en Stan van Elten

Hans Liekens

ineke laurijssen

Anton en lenie van loon

Theo

Martijn en Gina weug

Het is nacht

Het is nacht.....

stikdonkere nacht

...de rovers zaten rond het vuur,

de roverhoofdman stond op en keek dreigend rond:

“”Hannes “” riep hij ,””sta eens op!!””

en Hannes stond een beetje beduusd en argwanend op,

wat zou er nu weer zijn vroeg hij zich af.

De Roverhoofdman keek hem dreigend aan draaide zich knipoogend tegen zijn secondant om,

“”kom Hannes vertel nog eens een verhaal!!””

De roverhoofdman ging weer zitten en een opgeluchte Hannes vertelde het volgende verhaal:

Het was nacht stikdonkere nacht de rovers zaten rond het vuur en Han zat gewoon achter zun computer te typen.

Weer had hij uren verlummeld aan internet, dit keer om zijn door liefdesverdriet gebroken hart af te leiden door op het wereldwijde web uitsluitend in nederland

naar taartenstandaards te zoeken .

Onderwijl belde hij zijn vrouw ,

na enige tijd hoorde hij haar stem(het hart bonkte Han in de keel), het al gebroken hart had moeite zuurstofarmbloed naar de longen te krijgen teneinde zuurstofrijk bloed weer door het lichaam te pompen,

het lichaam liep gevaar door zuurstofgebrek van de stoel te donderen.

Wat zou er gebeuren als Han's hart het hier begaf zo midden in de donkere Antwerpse nacht???

Hannes keek eens rond en zag bij het schijnsel van het flikkerend kampvuur dat iedereen reeds in slaap gevallen was,

doch hij was klaarwakker denkend aan Han en zijn dochter marieke met haar verhalen over de zwartwitte ridder op het zwartwittepaard

of was het nu een rozerode ridder

op het blauwgeruite paard …

..hij wist het niet meer.

Han was nu Hannes en het verhaalsulletje van de rovers.

Het was vaag en ver de tijd

dat Hannes nog Han was

ver voordat hij zijn broer in blinde woede had vermoord en nog niet internationaal gezocht werd.

Hier had hij rust en liefde gevonden ver weg van al de rond hem gezaaide haat .

Nee... het was goed de rovers sliepen ,

Hannes was tevreden en

Han gaat slapen !!!

wel te rusten

hr

EINDE VAN DE DAG

hET EINDE VAN DE DAG

DRUKKE DAG,

OPGERUIMD, GEGETEN,GELEZEN.

Opgeruimd maar heel weinig, gegeten teveel en verkeerd, gelezen in de blauwe encyclopedie.

Verder zaakjes uitgezocht  wat rondgebeld, de lafaard ge-smst en me druk gemaakt.

Naar een voorlichtingsavond geweest voor gespreksgroep met gevangenen..

..gespreksgroep???...

..de cirkels van het leven !!.

MIjn vrouw is ziek maar antwoord niet als ik haar bel...

....hoe kom ik geestelijk van haar af??? Wat is 't toch erg als je verliefd bent..

..verliefd op je eigen vrouw die niet bij je wil zijn.

Ook nog wat voor mijn uitkering weggeweest..

..weer bijna blut ..

...morgenavond samen met anderen eten .

...daarna blut

en nu geen zin om te bloggen,

maar toch doen,

met koppijn en tegenzin,

....das discipline.

de groeten maar weer

Han

Goedemorgen wereld

Goedemorgen wereld.

Zoveel dingen te doen ,zoveel zaken onafgemaakt en ook vandaag zal het weer niet gebeuren.

Begin ik zo de dag met hoopvolle gedachten of met de gedachte van “”hanroeffen beste man gij zijt een eerste klas klootzak””

Ik weet het niet mijn gevoelens zijn gemengd.

Gisteren en eergisteren waren tegen elke verwachting mijnerzijds in goede dagen.

Deze dag , vandaag dus, begin ik zeer gemengd.

Het begon al met “”heb ik medicijnen genomen??””

Het kan dus zijn dat ik nu dubbel medicijnen heb genomen met alle gevolgen van dien.

Maar het gaat een goede dag worden ik zal weer niet doen wat ik moet doen(te weinig druk) maar wel weer leuke dingen doen en bovendien …..ik zie Ronald ...dat maakt mijn dag altijd goed en bijzonder.

Goedemorgen wereld!!!!!

Han

Zeep

Opslag

Tja hoe zou ik het nu moeten noemen ik wou eigenlijk wat onbenulligs schrijven over mijn zeep.

Weet je ik houd van ouderwetse stukken zeep zo in de naakte hand tegen de blote huid met niets anders als een schuimmakend stuk zeep ertussen.

Als ik vroeger op vakantie ging(bijvoorbeeld fietsen) nam ik een groot stuk sunlight zeep mee (het bestaat helaas niet meer) dan hield ik overdag mijn korte kleren aan, ging douchen met mijn kleren aan zeepte me in met zeep spoelde af, trok mijn kleren uit , spoelde ze na en waste mezelf.

Vervolgens hoefde ik me alleen nog maar “”lang”” te kleden en was schoon voor het avondeten (soms nog bij een ouderwetse””jeugdherbergvader'') en voor whatever de avond nog bracht.

De korte kleren waren de volgende ochtend redelijk schoon, en ook vaak droog anders droogde het wel weer in het ochtendzonnetje, want vroeger waren vrijwel al onze vakanties zonnig of …..... zeer bijzonder.

Tja zeep dus; de laatste 20 jaren koop ik de zeep met een doos tegelijk bij de aldie en gebruik elk zeepje tot aan het einde en plak dan het laatste stukje aan het volgende nieuwe stukje.

Ondertussen is mijn zeepgebruik door economische achteruitgang en persoonlijke troubles geëvolueerd.

En hoewel niet alle evolutie daadwerkelijk een verbetering zal zijn beschouw ik dit wel als een verbetering.

Ik bracht enige tijd door bij mijn hoogbejaarde moeder, die zelf alleen nog maar vloeibaar mensenwasmidddel gebruikt.

Ik kreeg van haar de zeepjes die ze altijd cadeau gekregen had, als cadeautje had liggen of verzameld had......wat een genot was het de meest heerlijke zeepjes te gaan gebruiken!

Ik doe dat nu dus ook vele verzamelde gastenzeepjes alsmede door mij verzamelde kleurtjeszeep, zeepengeltjes,balletjes en zo meer worden door mij gebruikt. Terwijl ik nog wel zoveel zeep in de opslag heb liggen. Daardoor raakte ik aan het mijmeren over de opslag van mijn spulletjes of zoals door mijn broer genoemd rotzooi, maar laat ik die verleiding weerstaan, ik zou te veel op zere teentjes trappen

De evolutie van mijn zeepgebruik dus: Alle gespaarde en verzamelde stukjes zeep worden nu gebruikt, bovendien heb ik in Thailand geleerd dat er geen betere scheerzeep is als gewone handzeep.....dus....

Ook komt uit de verzamelde opslagen en resten van mij en mijn denkelijk ondertussen ex-vrouw zoveel shampoo, zeep en tandenborstels dat ik denkelijk die van mijn leven niet meer hoef te kopen

zo dat was het dan maar weer.

De groeten

Han

Lui

Ik ben lui,

zo verschrikkelijk lui dat ik er zelf gigantisch van baal, me wil vermannen er toch weer te lui voor ben en dan in een spiraal/trechtervormige cirkel beland die me alleen maar verder en dieper de schijnbaar eindeloze afgrond in dwingt die depressie heet.

Schijnbaar eindeloos , want ik weet ondertussen wel dat elke depressie hoe hevig en hoe lang die ook duurt eindig is, en na regen de onvermijdelijke zonneschijn weer komt.

Er blijven veel zaken die ik op zou moeten lossen liggen, in basis niet alleen door luiheid maar meer door mijn onbestemde en ongegronde angsten.

Onbestemd omdat ik eigenlijk niet weet wat me zo bang maakt ;wellicht is het de selffulfilling prophecy dat er telkens meer shit uitkomt bij alles wat ik ga uitzoeken en oplossen.

Terwijl ik eigenlijk wel weet dat alleen oplossen en uitzoeken de oplossing geeft en veel vaker positief dan negatief uitwerkt.

Ik ben lui,

in het Vlaams is dat helemaal niet zo erg het betekend meer dat je slaperig bent of erg moe meestal van hard werken of er gewoon eventjes geen zin in hebt.

Ik ben echter Hollands lui, ik vertoon excessief en ongegrond werk/bezigheid ontwijkend gedrag. Schijnbaar vind ik dat het alleen voor mij de moeite niet waard is.

Een vriend vertelde me ooit eens;

“””we hebben publiek nodig””

Dat klopt …..voor mezelf hoeft het huis niet netjes te zijn, hoef ik geen bijzondere maaltijd of een ordelijke administratie.

Ik wil er mee kunnen opscheppen...koken voor mensen, laten zien hoe mooi bijzonder en eigenzinnig speciaal ik dingen doe, hoe onconventioneel conventioneel ik ben.

Ik ben lui ,

Hollands lui, dat maakt dat ik geen pot koffie zet 's morgens, zelfs geen filtertje maak maar het liefst met cola of fruitsap de dag vul en als het dan maar moet gewoon oploskoffie zet. De filters staan over datum te gaan en de koffie hoewel in vacuüm vanuit de fabriek zal al wel grondig verzuurd zijn.

Ik ben lui,

te lui om hagelslag op brood te eten al heb ik dat nog zo graag,, ik smeer liever chocopasta (minder moeite) of neem een homp kaas of worst naast/bij mijn brood, niet eens erop.

Afwas opsparen, zo vaak mogelijk hetzelfde bord gebruiken of de weggooiartikelen die ik nog van de zaak over heb, zijn zo ook van die luie technieken.

Soms probeer ik de cirkel te doorbreken door mezelf een “”pyjama dag te geven”” soms door vroeg op te staan , mijn bed op te maken, dat geeft me een goed gevoel en het idee””op gang”” te zijn.

In ieder geval heb ik me vandaag verzoend met het idee gewoon lui te zijn.

Dat maakte gisteren tot een pyjama dag waarop ik toch een was draaide en deze site heb aangemaakt en vandaag tot een vroege dag waarin ik met tegenzin toch veel heb gedaan.

Of ik nu plan iets of niets te doen , ik doe altijd wel iets iets met een soort energiestoten het is altijd hollen of stilstaan bij mij en sta ik stil dan sta ik ook stil.

Zo ook deze blog ik weet als ik één dag niet blog het ritme eruit is en het naar de klote is.

Maar we houden nog vol.

ik ben lui en schrijf dit dus ook met flinke tegen zin c.q. ik stop nu

gelukkig

groeten Han

Twee

Ik heb twee broers, we zijn samen opgegroeid,

en met één had ik altijd een zeer bijzondere band,

een soort haat liefde verhouding, een ongekende dualiteit van enerzijds broer zijn, partners, bond/lotgenoten, plannensmeders, maar anderszins waren we rivalen en liet hij zeker in onze jeugd en jonge volwassenheid het nooit na (zo dat enigszins mogelijkheid en maatschappelijk toegelaten was) mij en oor aan te naaien en zo mogelijk in één zijner valkuilen te laten vallen.

Lang heb ik dan zijn handelen en wandelen met enig wantrouwen beschouwd.(Zeker zijn handelen en wandelen jegens mij)

Met mijn andere broer lag dat geheel anders, hij was een beetje het benjaminnetje en profiteerde volop van het hem aldoor meezittende getij.

Er was sprake van een innige en onvoorwaardelijke liefde, uitgesproken in woord en gebaar,

hij leek me aldoor te mogen en ik hield van hem zoals je van je babybroertje kunt gaan houden.

We trokken niet zoveel op,

onze wegen waren zeer verschillend ( weliswaar anders als met mijn andere broer) maar toch.......in de lippendienst die we elkaar bewezen leken we zeker voorbestemd om

voor elkaar groots en met elkaar geweldige dingen te doen.

Met mijn andere broer was dat niet zo al deden we daadwerkelijk leuke dingen en hadden we vaak veel plezier en veel steun aan elkaar.

Dat was waar ik vandaag veel aan moest denken twee/dualiteit,

woorden en daden. Zover denkend kwam ik tot de ontdekking dat ik nooit geleefd heb bij mijn eigen beginsel iemand niet op woorden te beoordelen maar op de daden.

20 jaar jongerenwerk brachten mij op het volgende uitgangsbeginsel t.o.v. hen die mij benaderden...

....””””ik geloof alles wat iedereen zegt, ik geloof mensen op wat ze zeggen, men krijgt alle kansen (meestal meer dan 3) maar uiteindelijk is het toch dat wat ze doen

wat maakt hoe hun relatie tot mij zal zijn of is.

Vaak werd ik zo benadeeld.

Ik weigerde mij daardoor in negativiteit of hard cynisme

t.o.v. de samenleving of mensen te gaan staan.

Het werd in mijn leven een soort ingecalculeerd risico door mensen bedrogen, bedonderd of benadeeld te worden,

op een gegeven moment had ik als onder/boven grens:

“”raak niet aan mijn familie.””

Enfin hoe vaak ging ik zo niet in tegen mijn gevoel.....

altijd maar iets goeds moeten vinden

mensen moeten toch de kans hebben om goed te doen,

soms afreagerend door overdreven slecht te praten.

Tot een vriend me zei”

””maar Han zo zijn we niet je weet dat je ze toch weer een kans gaat geven””

Achteraf vraag ik me zo ook af hoe het komt dat ik zo mijn liefde wil geven en mijn gevoel altijd maar positief is.

En hoe het dan naderhand komt (al zegt mijn gevoel allang dat zit niet goed) daar maar tegen te blijven vechten.

Ach ja twee.

Zo ook twee keer twee kinderen,

en weer hetzelfde verhaal:

De ene mijn maatje de ander mijn liefde.

En de liefde stelt het meest teleur, is dat dubbel op omdat er zoveel liefde was of wat is dat???

Goed dus naar de daden kijken, mijn ene broer stelde me nooit teleur en als dat zo was, was dat eigenlijk gewoon maar te verwachten. Aan het eind van de eerste 50 jaar samen moet ik zeggen dat (door de daden) mijn liefde en waardering voor de één heel wat gegroeid is en voor de ander tot een heuse complete afknapper heeft geleid.

Maakt liefde je blind of maakt liefde juist dat je veel beter de mooie kanten ziet?

In mijn broers waren het juist de mogelijkheden die ik altijd samen met ze zag om onze saambroederlijkheid te genieten en uit te bouwen. Voor de komende 50 jaar zijn de verwachtingen 100% gekanteld in de relatie met de één zie ik alle hoop en mogelijkheden en met de ander zie ik het in het niets verzinken.

En wat mijn kinderen betreft....ik houd eigenlijk van alle 4 even veel net als van beide moeders.

Mijn oma vertelde me een week voor ze stierf:(en ik moet wel zeggen die was nog 100% goed van geestelijke vermogens) ze zeggen wel eens dat ik van de één minder hield als van de ander of van één wel en van de ander niet.....maar jongen een moeder houd gewoon van al haar kinderen er is geen niveau verschil al lijkt het soms wel anders.

Zo kinderen weet dat jullie vader van jullie allemaal houd en nog steeds vol verwachting is van wat komen gaat:

Jan wordt gewoon de beste zorgmanager , Marieke behalve zeer goed moeder van vele kinderen ook nog eens een zeer goede sportvrouw, Hilary de beste advocate en Bennie gewoon een zeer goed grondwerker en begenadigd lichtwerker.

Pijn aan mijn vingers , ik ga stoppen.

Han

Dagelijks verwonder ik me over wat er met de wereld gebeurt,

De veranderingen gaan zo snel en sneller dan zelfs internet of tv het kunnen bijhouden, nauwelijks is iets geïntroduceerd als zijnde in ontwikkelings fase of in de toekomst mogelijk en terwijl je ernaar kijkt op tv weet je dat het inmiddels al mogelijk is en gebruikt wordt.(ik doel hiermee bijv. op handgestuurd tv computer gebruik of zelfs ogengestuurd gebruik)

In  mijn verwachtingsvolle jaren, de jaren waarin ik nog veel verwachtte van mijn leven en toekomst en vooral mijn  omgeving mij allerlei grootse zaken toedichtte, stelden we ons verwachtingen van het jaar 2000 en later.

Ik weet dat mijn verwachtingen niet uitkwamen en behalve dat wij algemeen dachten dat het hele verkeer per elektromagnetische monorail zou gaan en voor individueel reizen eeen eigen privé jet ter beschikking zou staan weet ik nog dat ik hoopte dat we uitsluitsel zouden krijgen over het hoe en waarom van de moord op Kennedy.

Niet alleen de wereld maar ook ik loste de verwachtingen en hoopvolle beloftes niet in.

Al moet ik wel zeggen dat in mijn persoonlijk leven tot nu toe bijna al mijn dromen, wensen en verlangens, dromen zowel als nachtmerries, wensen zowel als zaken die ik wilde vermijden en verlangens als mede dat wat niet verlangd werd , mij uitgekomen en gegeven zijn. Van datgene wat tot nu toe niet was weet ik onlosmakelijk zeker dat het nog komen gaat.

En als ik de wereld nu t.o.v mijn verwachting naar 2000 als schooljongen kijk moet ik zeggen dat het op vele punten door de conservatieve aard van de mensheid generaal achter blijft maar qua verwezelijkking en mogelijkheden al vooruitloopt en onwaarschijnlijk hard gaat.

Mijn grootmoeder, heeft mij veel verhalen verteld over de geschiedenis van haar, mijn familie en de stad ('s-Hertogenbosch NL) waar ik opgroeide verteld.

Niet de humanintrest of de small talk maar verhalen met een lering of een bijzondere beschouwing. Zij heeft net niet in drie eeuwen geleefd maar maakte de eerste vliegende mens over de oceaan Lindbergh mee, de eerste mens op de maan , de eerste televisie en zo meer van die zaken mee.

Het bureau dat mijn grootvader 2e hands in Antwerpen kocht werd nog met paard en wagen naar Den Bosch vervoert, ik ben er nog de trotse bezitter van.Zo in mijn relatief korte bestaan maakte ik mee dat een reis naar Frankrijk al heel wat was, dat een reis op en neer naar Amerika voor ontspanning zeer bijzonder was en dat vliegen een gebeurtenis was waarbij de hele familie je wegbracht of ophaalde. Gevoelsmatig leeft die nostalgie nog wel in me al weet ik dat men tegenwoordig gewoon een weekendje rome, londen of new york doet .

Ik baal ervan dat hier geen spellingscorrector op zit ga dus even stoppen groeten han